Βαρύ το φορτίο Σαμαρά-Βενιζέλου για το έγκλημα

Βαρύ το φορτίο Σαμαρά-Βενιζέλου για το έγκλημα

Του Φώτη Παπούλια

[Πηγή: Εφημερίδα των Συντακτών, 19/09/2013]

Το αίμα του πρώτου νεκρού από τα τάγματα θανάτου της Χρυσής Αυγής θα στοιχειώνει το όποιο πολιτικό μέλλον της συγκυβέρνησης Ν.Δ.- ΠΑΣΟΚ. Ο πρωθυπουργός και ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ και αντιπρόεδρος της κυβέρνησης φέρουν βαρύ φορτίο για το αποτρόπαιο έγκλημα που διαπράχθηκε στο Κερατσίνι. Ποντάροντας εδώ και περίπου δύο χρόνια στην επιεικώς ανιστόρητη θεωρία των δύο άκρων, πριμοδότησαν την ασυλία της Χρυσής Αυγής, καθιστώντας την όχι απλά μέρος του πολιτικού παιχνιδιού, αλλά εκχωρώντας της τον ρόλο του προστάτη της δημοκρατίας απέναντι στην Αριστερά.

Η δυσκολία, έως σημείου πρόκλησης, που διακατείχε τους εκπροσώπους των δύο συγκυβερνώντων κομμάτων να καταδικάζουν τις έκνομες ενέργειες των χρυσαυγιτών, με την ευκολία με την οποία κατηγορούσαν την Αριστερά ότι δημιουργεί «εμφυλιοπολεμικές συνθήκες», αθώωναν τη Χρυσή Αυγή και έριχναν το ανάθεμα συλλήβδην σε όσους διαφωνούσαν με τις κεντρικές μνημονιακές επιλογές της κυβέρνησης.

Η επιλογή των δύο κομμάτων της συγκυβέρνησης να «πολώσουν» το πολιτικό παιχνίδι μεταξύ του φασιστικού κόμματος και της Αριστεράς, εμφανιζόμενα ως δήθεν εγγυητές της ομαλότητας, καλλιεργώντας τον φόβο στην κοινωνία, με την ελπίδα, κυρίως από την πλευρά της Ν.Δ., ότι θα αποκομίσει εκλογικά οφέλη, αποδείχθηκε τραγικό πολιτικό και εθνικό λάθος. Οταν στελέχη της Ν.Δ. ουσιαστικά αθώωναν με δηλώσεις τους τις πράξεις της Χρυσής Αυγής, όταν η βασική πολιτική επιλογή του Αντ. Σαμαρά είναι να ακολουθεί την πολιτική ατζέντα των φασιστών, και ο ίδιος στις ομιλίες του απέφευγε επιμελώς να αναφέρει με το όνομά της τη Χρυσή Αυγή, αρκούμενος στην περιγραφή της, τότε μάλλον δικαιώνονται όσοι εκτιμούν ότι υπάρχει «υπόγειος πολιτικός δεσμός» των δύο χώρων.

Οι ευθύνες των δύο κυβερνητικών εταίρων αποκτούν ευρύτερες πολιτικές διαστάσεις, αφού δείχνουν ότι θέλουν να οδηγήσουν τη χώρα στην πόλωση και συνακόλουθα στην αποσταθεροποίηση, ώστε να εμφανιστούν ως εγγυητές της νομιμότητας και να εξοβελίσουν την Αριστερά από τον πρωταγωνιστικό ρόλο που έχει κατακτήσει στην πολιτική σκηνή.

Ομως ο νεκρός του Κερατσινίου, ο Π. Φύσσας, που πλέον είναι νεκρός της Ελλάδας, χαλάει την κυβερνητική αφήγηση και τα σχέδιά της να οδηγήσει την κοινωνία σε ένα διαρκές εμφυλιοπολεμικό κλίμα, αγνοώντας ότι αν αυτό επικρατήσει, τότε η ίδια θα βρεθεί σε αδυναμία να το αντιμετωπίσει.

Από την άλλη πλευρά, η Αριστερά οφείλει με νηφαλιότητα και βαθιά πολιτική συναίσθηση και οξύνοια να μην παγιδευτεί στο παιχνίδι που στήνεται. Οφείλει να αντιδράσει μέσα στους κανόνες της δημοκρατικής νομιμότητας, να στηριχθεί στις δυνάμεις της κοινωνίας και να οργανώσει το κοινωνικό κίνημα σε κατεύθυνση αντιφασιστική, αντικυβερνητική. Οφείλει να παρέμβει με όρους πολιτικής όχι στο τεχνητό δίπολο Χρυσή Αυγή – Αριστερά, αλλά να το υπερβεί και να το τοποθετήσει στο πολιτικό κοινωνικό δίπολο Δημοκρατία ή Φασισμός, Δημοκρατία και κοινωνική πρόοδος, Δημοκρατία ή επιστροφή στο παρελθόν.

Η ωριμότητά της θα κριθεί όχι μόνο εντός Βουλής, αλλά κυρίως στο πώς θα υπερασπιστεί το κοινωνικό αγαθό της δημοκρατίας, όχι σαν μια στατική κοινοβουλευτική πλειοψηφία, αλλά ως ένα διαρκή κοινωνικό μετασχηματισμό υπέρ του λαού. Και σε αυτό το πεδίο θα έχει σύμμαχο μια ευρεία κοινωνική πλειοψηφία, που δεν εγκλωβίζεται σε ανόητα και τραγικά εκ του αποτελέσματος δήθεν επιχειρήματα.